به نقل از «خبرآنلاین»

آخرش چه می شود؟

تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۷۷۰۵۳

شما اگر در برابر اعتراضات مسالمت آمیز از خود خشونت به خرج دهید:
اولا: معترضان کینه به دل می گیرند.
ثانیا، بتدریج ترس شان از خشونت شما زایل می شود و این برخوردها برایشان عادی می شود.
ثالثا، احساس شجاعت و غرور می کنند.
رابعا، دیگران هم بتدریج به آنان می پیوندند.
خامسا، اعتراضات در زندگی همگان نهادینه و پایدار می شود و به بخشی از زندگی روزمره شان تبدیل می شود و به شکل دیرپایی در طی زمان ادامه می یابد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنابراین بر خلاف تصور، برخورد با معترضان و جلوگیری از حق قانونی آنان اعتراض ها را "جمع" نمی کند بلکه "کشدار" می کند. در واقع همچون «دوئل» بازانی می شوید که بدون سلاح در گِل به نبرد خود ادامه می دهید. "دوئل در گِل" ادامه دار ترین نوع مواجهه است چون هیچیک نمی تواند دیگری را از بین ببرد. البته ممکن است گفته شود که اگر برخورد نکنیم موج گسترش می یابد. در پاسخ می توان گفت:
اولا، بیان اعتراض از خشم می کاهد و در صورت رسیدگی به مطالبات احتمال کشدار بودن را می کاهد.
ثانیا، عدم برخورد، احساس همدلی بین طرفین را بیشتر می کند. در هنگامه «دوئل در گِل» شفقت، «راه حل» مناسبی است و خشونت، «نا راه حل».
ثالثا، قانون، اعتراضات غیرخشونت آمیز را منع نکرده است.
مگر آنکه اساسا نخواهید هیچ تغییری در رویه انسدادی خود به عمل آورید. خب! در اینصورت خود می دانید و مملکتتان؛ همین.
چه باید کرد؟
۱. راه حل اساسی و دراز مدت یک راه حل سیاسی-اجتماعی است و گشایش آغوش به تنوع سیاسی-فرهنگی ایرانیان. شماری از راه حل های حقوقی و سیاسی را پیش از این و در همین ستون بیان کرده ام. اینک برخی راه حل های مقطعی:
۲. اینکه منبری های مشهور شیپورِ تحریک بنوازند و با لفاظی های میان تهی بر آتش کینه بیافزایند باید متوقف شود. این لفاظی ها شماری از جوانان را بیش از پیش تحریک می کند و بهانه برای جنایت کارانی فراهم می کند که خود در پشت صحنه نشسته اند. انبار مهمات زخم های توده ای را فعال نکنید. لفاظی های شما «کاتالیزوریست» که فقط بشکه های باروت دردها و زخم ها را به هم متصل می کند. هنوز نمی دانید که با جامعه چه کرده اید. از مشاهدات میدانی چنین برمی آید که «سیاست جدیت» در دستور کار قرار گرفته است. این سیاست که در نوع مواجهه خیابانی متجلی شده است اگر چه ممکن است برخی را بترساند و از کارزار به کنار بکشاند اما مهمترین آسیب آن این است که نه تنها «دوئل» را طولانی تر می کند بلکه "خودی" ها را هم بشدت بیزار می کند. «راه حل توده ای» را که جمهوری اسلامی تاکنون برای مقابله با اعتراضات بکار می برده است از استراتژی های فصل منازعه کنار می گذارد یا حداقل آن را بسیار کم رمق می کند. کنار گذاشتن مردم برای کشور و نظام خطرناک است؛ هر چند قابل پیش بینی بود.
۳. شمار گسترده ای از این جوانان از جنس دیگری اند. اینها را باید شناخت. اینان سرشار از کینه های گوناگون و آرزوهای ناشناخته اند که به گفت نیاید. بشکه هایی باروتی از اینان در جامعه وجود دارد. این بشکه ها به هم متصل اند. سعی کنید به مطالبات رسیدگی کنید نه اینکه بشکه ها را ناخنک بزنید. شما با خانه های تیمی گروهک های «سکتاریست» دهه ۶۰ مواجه نیستید که از جامعه بریده بودند. شمار وسیعی از اینان هم به لحاظ فرهنگی و هم به لحاظ نیازهای اولیه زندگی تحت فشارند و مهمتر آنکه به همه اقشار و لایه های جامعه متصل اند؛ چون در خانواده و کوچه و بازارند. اساسا زرادخانه "فکری" آنان خانواده است. اینها را تحریک نکنید. اساسا شما اینان را نمی شناسید. به قول آن مقام مسئول "دچار فلج تحلیلی" شده اید. اساسا نمی توانید با اینان گفتگو کنید؛ مگر کسانی دیگر. نیروهای مدنی را هم که برای خود باقی نگذاشته اید که بتوانند پادرمیانی کنند. در سال های گذشته کلیپ هایی از نوجوانان و جوانان در فضای مجازی می دیدم که سرشار از کینه و نفرت و خشم و خشونت بودند. در حیرت بودم از اینکه نوجوانانی "غیرسیاسی" اینچنین خشونت طلب شده اند. اینک، اما، همه آنها در هم آمیخته اند و گویی فصل مشترکشان نفرت از وضع موجود است. سخنان محیرالعقول و میان تهی برخی از سخنران ها که به وفور در فضای مجازی منتشر است اتفاقا یکی از عوامل شکل گیری آنان بوده است. کارکرد برخی از این سخنران ها و منبری ها "چریک پروری" بوده است. اینان خود بخشی از مساله اند و اینکه در منابر رسمی و در صدا و سیما «تریبونِ خشونت» می گیرند تنها بشکه های باروت را به هم متصل می کند.

۴. چنین روزهایی را با دامنه ای بسیار وسیعتر برای دوران جابجایی قدرت پیش بینی می کردیم. اختصاص به این برهه و این کشور ندارد. به دلایلی، پس از یک دوران طولانی از ثبات، در هنگام «گسست قدرت و ریاست» امکان وقوع شورش و هرج و مرج خشونت آمیز و قتل و غارت هست. آنچه که این هفته ها رخ داد نشان داد که در آینده ای نه چندان دور چه می تواند رخ دهد؛ اگر اهل عبرت و پیش بینی باشیم.
۵. در سوی معترضان چه می توان گفت؟ البته به آنان هیچ دسترسی نداریم و مطالب ما را نه می شنوند و نه می خوانند. آنها آنقدر متنوع اند و ناشناس که نمی دانیم چه بگوییم. ما فقط می توانیم به اندک شهروندان فرهیخته ای که نوشته های ما را می خوانند توصیه هایی تقدیم کنیم: در جمع های خانوادگی یا در گروه های شبکه های مجازی تلاش کنید که آنان را از خشونت پرهیز دهید؛ تاریخ را به معترضان یادآور شوید؛ «نهضت روشنگری و مدنیت برای پرهیز از خشونت در عین حق اعتراض» برای جوانان و نوجوانان راه اندازی کنید تا از خشونت بپرهیزند و مرز خود را از آتش افروزان جدا کنند. هر یک از ما قطعا با شماری از نوجوانان و جوانان در تماسیم و بویژه در شبکه های اجتماعی می توانیم با آنان گفتگو کنیم. حال که فضای رسانه رسمی در یدِ افراد خاص قرار گرفته است و به فضای رسمی رسانه ای دسترسی ندارید حداقل در گفتگوهای چهره به چهره یا مجازی می توانید اثر گذار باشید. مهم آن است که موج خشم و نفرت نوجوانی، فرهیختگانِ ما را هم با خود نبَرَد. مهمترین ویژگی معترضان، اثر پذیری رسانه ای آنان از خارج از کشور است. ما باید بتوانیم به آنان این هشدار را بدهیم که خون آنان به صورتحساب های دلاری برای برخی خارج نشینان تبدیل نشود. هر گونه اغتشاش و خشونت نقض غرض است و هیچ خیری در آن نیست. اینکه کودک ده ساله به قتل برسد، کردستان به خون کشیده شود، خانه امن یک خانواده در کامیاران و مهاباد مورد تعرض قرار گیرد، یا اینکه جوانی را به شکلی فجیع بکُشند و جنازه او را در جاده کرج بر زمین بِکِشند با هیچ منطق انسانی سازگار نیست.
باید این هشدار را نیز بدهیم که تمهیدات اسراییل و آمریکا و پایان برجام و لفاظی های کشور آذربایجان و همسایگی طالبان و آشوبگری عربستان و بازی های روسیه و بی تدبیرهای داخل، همه و همه، زمینه جنگی همه جانبه برای ایران فراهم کرده است؛ هر چند این هشدار را در درجه نخست باید به مسئولان خودمان بدهیم.

*رییس انجمن علوم سیاسی ایران

۶۵۶۵

کد خبر 1699530

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: لفاظی ها بشکه ها راه حل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۷۷۰۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سازمان ملل: نگران چرخه خطرناک و در حال افزایش خشونت در خاورمیانه  هستیم

به گزارش قدس آنلاین، گیر پدرسون فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه روز پنجشنبه به وقت محلی در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد پیرامون: «وضعیت خاورمیانه: (سوریه)» گفت: «من فقط نگران اثرات تنش منطقه ای و خطرات جدی اشتباه محاسباتی و تشدید تنش نیستم. من همچنین عمیقاً نگران درگیری در خود سوریه هستم که همچنان زندگی مردم رنج کشیده سوریه را نابود می کند. در واقع، هر وسوسه برای نادیده گرفتن یا صرفاً مهار درگیری سوریه اشتباه خواهد بود. این یک درگیری متوقف شده نیست. اثرات آن فقط در سوریه احساس نمی شود. در واقع هیچ نشانه ای وجود ندارد که آرامش در مناطق مختلف سوریه را نشان دهد.»

پدرسون تصریح کرد: ما به تنش زدایی منطقه ای نیاز داریم که با یک آتش بس فوری بشردوستانه در غزه شروع شود. همه بازیکنان باید حداکثر خویشتنداری و احترام به قوانین بین‌المللی را رعایت کنند. ما باید در راستای یک آتش بس سراسری در سوریه در راستای قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت تلاش کنیم. همه بازیگران باید از موازین بشردوستانه بین المللی، قانون پیروی کرده و از غیرنظامیان محافظت کنند.

او تصریح کرد: وضعیت بشردوستانه در سوریه مثل همیشه تیره و تار است. وضعیت اقتصادی در این کشور همچنان خطرناک است. برنامه جهانی غذا اعلام کرده که هزینه یک سبد غذایی در سوریه طی یک سال دو برابر شده در حالی که هزینه زندگی ۱۰۴ درصد افزایش یافته است.

پدرسون گفت: بحران زندانیان مثل همچنان حاد است. کودکان، زنان، مردان - در تمام سنین و در تمام مناطق سوریه - در معرض بازداشت خودسرانه غیرقانونی، اجباری قرار دارند. گزارش ها از بازداشت شدگان، محروم شدن از غذا و درمان پزشکی و شکنجه و شکنجه جنسی خشونت - در تمام مناطق سوریه ادامه دارد. چنین اقداماتی باید متوقف شود. کودکان و افرادی که پیر یا بیمار هستند، باید فورا آزاد شوند و مقامات در مناطق دولتی، و آنهایی که عملاً کنترل سایر مناطق را نیز دارند، باید دسترسی سازمان های بشردوستانه به تمامی بازداشتگاه ها و زندان ها و تضمین ارتباط با خانواده ها را فراهم کنند.

او اضافه کرد: رویکرد جدید و جامعی باید مورد بررسی گیرد که طیف کاملی از مسایل و آرمان های مشروع مردم سوریه مورد توجه قرار دهد. حاکمیت سوریه به ویژه در زمینه حضور شش ارتش خارجی و منطقه ای و تسویه حساب در داخل خاک سوریه باید احیا شود. من و تیمم مشتاق مشارکت در این امر هستیم.

«رامش راجاسینگهام» نماینده دفتر هماهنگ کننده امداد اضطراری سازمان ملل نیز در سخنانی گفت: رویدادهای هفته‌های اخیر هشداری جدی درباره واقعی بودن تهدید در منطقه صادر کرده است گسترش درگیری در منطقه پیامدهای ویرانگری برای مردم سوریه خواهد داشت.

او تصریح کرد: نیازهای بشردوستانه در سوریه در حال حاضر در سطوح بی سابقه ای است، و همچنان روز به روز درحال افزایش است. ازسوی دیگر، توانایی ما برای کمک به کاهش این نیازها به دلیل کمبودهای جدی منابع محدودتر شده است.

این مقام سازمان ملل ادامه داد: ما همچنان گزارش های مکرری از کشته شدن یا زخمی شدن غیرنظامیان بر اثر انفجار مواد منفجره در سراسر سوریه دریافت می کنیم. در واقع، سال گذشته، تعداد تلفات ناشی از مین ها، بقایای مواد منفجره جنگ و بمب های دست ساز در سوریه، از هر کشوری در جهان بیشتر بود. این آمار باز هم به طرز غم انگیزی اغلب شامل کودکان است.

وی افزودأ: تعداد زیادی از مراکز پزشکی در خطر بسته شدن هستند و این امر بر دسترسی میلیون‌ها نفر به مراقبت‌های حیاتی، از جمله نیاز فوری به مراقبت های بهداشتی مادر، جنسی و باروری برای ۱.۴ میلیون زن و دختر در سنین باروری تاثیر خواهد گذاشت.

به گفته وی، بیش از ۱.۸ میلیون نفر در سوریه در دو سال آینده آب سالم مورد نیاز خود را دریافت نخواهند کرد. میلیون‌ها نفر که در ناامنی غذایی متوسط قرار دارند، بدون هیچ کمکی در معرض خطر هستند. بسیاری از ۵۰۰ هزار کودک مبتلا به سوء تغذیه حاد ممکن است در سال جاری درمان حیاتی را از دست بدهند. بدون افزایش منابع، تلاش برای بررسی و پاکسازی مین های زمینی و مهمات منفجره برآورده نخواهد شد.

نماینده دفتر هماهنگ کننده امداد اضطراری سازمان ملل ادامه داد: کمک های مالی به آوارگان فلسطینی آسیب دیده از بحران سوریه نیز تامین شده است در سال گذشته به شدت کاهش یافته است. این امر بر توانایی آنروا برای ارائه کمک، پول نقد، غذا و سایر کمک های اضطراری به ۴۳۸ هزار پناهنده فلسطینی در سوریه تاثیر گذاشته است.

منبع: خبرگزاری ایرنا